BismillahirRahmanirRahiym...
İnsan nasıl uyuyabilir böyle bir gecede?
Nasıl yatağa girip rahat rahat tembelliğe düşebilir?
Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor.
Damlaların sesleri çatıları, kaldırımları, ağaçların dallarını çınlatıyor....
Şırıl şırıl sular birikiyor da akıyor.
Aklım şaşıyor.
Yetemiyorum kendime.
Ne yapmalıyım; nasıl hareket etmeli, neye dua etmeli, nasıl bir ibadet hâline bürünmeliyim?
Yağmurun bereketine, suyun temizliğine, şu güzel ahenkli seslere şükür mü etmeliyim?
Elime tesbihi alıp Elhâmdülillâhlara mı döndürmeliyim dilimi de, öyle mi devamını getirmeliyim gecenin?
Yoksa seccade başına geçip, en teslim hâlime bürünüp dualarımı, isteklerimi, niyazlarımı mı sıralamalıyım Rabbime?
Belki de eksik kalan ibadetlerimi tamamlamalı, kaza namazlarımı kılmalıyım?
Hangisi?
Yoksa beni kendine hayran bırakan, aşkına aşık eden bir diğer çok değerli insan evlâdı olan V.Karani' yi anlatan ve beni mest eden, rahatlatan, gülümseten kitabı mı okumalıyım?
İşte bütün bunlar cenk ederken beynimde, kaleme kâğıda sarıldım yine...Hem iç dökmek hem doğruyu bulmak adına...
Ve böylece bir kez daha anlıyorum ki, benim yaradılışım okumak üzre, yazmak üzre. O hâlde Elhâmdülillâh!
Değil mi ki dinimin ilk emri: "Oku!"
Oku ama neyi oku?
Kâinatı oku, evreni oku, yaradılmışları oku, yaşanılanları oku.
Okumak için Gör.
Görmek için Bak.
Ama her baktığında, gördüğünde, duyduğunda evvela O(C.C)' nu oku!
O(C.C), her şeyin kalbinde,
O(C.C), senin kalbinde,
O(C.C), bir zerrede,
O(C.C), bir evrende...
O(C.C), ahan da benim şu an yazarken gülüşümün nişanesi olan gamzemde; kalemimi tutan parmaklarımda; kapanan dünyevi gözlerimde; açılan gönül gözümde...
İKRA! OKU!
Dilinin aslında ve özünde ve gerçekte neye dönmek istediğini oku.
Teninin aslında ve özünde ve gerçekte neye varmak istediğini oku.
Gözlerinin aslında ve özünde ve gerçekte neyi görmek istediğini oku.
Oku ve yaz.
O (C.C.)' nu yaz.
O (C.C.)' na dön.
O (C.C.)' nu hisset.
Gerisi zaten gelecek.
ELHÂMDÜLİLLÂH smile ifade simgesi ♡
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Gelsin Yorumlar: