BABALAR GÜNÜ (imiş...)

BU PAZAR, BABALAR GÜNÜ (imiş)...

HEP GÖRMEZDEN, DUYMAZDAN GELMEYE, KULAK ARDI ETMEYE ÇALIŞTIĞIM;

O GÜNÜ ES GEÇTİĞİM, YOKMUŞ GİBİ DAVRANMAYA ÇALIŞTIĞIM BİR GÜN...

AMA GEÇEN GÜNLERİN BİRİNDE, HİÇ AKLIMDA YOK İKEN KULAĞIMA ULAŞTIRILAN AŞAĞIDAKİ ''ATEM TUTEM BEN SENİ'' ŞARKISIYLA İÇİMDEKİ KÖZ YENİDEN ALEVLENDİ. ZİRA BU ŞARKIYI RAHMETLİ BABAM, BENİM İÇİN SÖYLERDİ.

HANİ ŞU YUKARIDAKİ FOTOĞRAFTA YER ALAN DEVASA ADAM, ÖNÜNDEKİ ÇİRKİN KIZI İÇİN SÖYLERDİ. 

ŞİMDİ BU FOTOĞRAFA BAKIYORUM DA, OMZUMA KOYMUŞ YA ELİNİ, NE KIYMETLİYMİŞ O EL! NASIL BİR GÜVEN DUYGUSU VERİYORMUŞ! VE ASLINDA SEVGİYİ NE GÜZEL İLETİYORMUŞ!

DİLE KOLAY TAM 20 SENE!

GÖZ AÇIP KAPAYINCAYA KADAR GEÇTİ, EVET;

LAKİN NASIL GEÇTİ, NELERİ ALIP GÖTÜRDÜ, NELERİ YARIM BIRAKTI, NELERE HASRET BIRAKTI...

TABİ Kİ RABBİM' İN TAKDİRİ, BU HÜKÜM KARŞISINDA BOYNUMUZ KILDAN İNCE.

İNSANIZ YA, ZATEN EKSİĞİZ YA, BİR DE BABA EKSİKLİĞİ EKLENİNCE İYİCE ''YARIM'' HİSSEDİYOR İNSAN KENDİNİ.

AMA RABBİM' E BİNLERCE KEZ ŞÜKÜRLER OLSUN Kİ ''BU ADAM, BENİM BABAM!''

KİTAP OKUMAK İÇİN MASAYI VEYA KOLTUĞU DEĞİL DE, YERİ SEÇERDİ. YERDE OTURUR, KANEPEYİ MASA GİBİ KULLANIRDI. BEN DE ÇOK SEVERİM AYNI METODLA HEM OKUMAYI HEM DE OTURMAYI. KİTAP OKURKEN ÇAĞIRIRDI BENİ YANINA VE YÜKSEK SESLE BANA OKURDU ''TİLLO EVLİYALARI'' NI...

O, NAMAZ KILARKEN BEN ARKASINDAKİ KOLTUKTA OTURUR VE ONU İZLERDİM, BİR YANDAN DA KİTAP OKURDUM. DİZLERİNİ HER KIRIŞINDA -KİREÇLENMEDEN OLSA GEREK- KEMİK, KIKIRDAK SESLERİNİ İŞİTİRDİM VE OKUMAMI BÖLÜP, İÇİMDEN ''İNŞAALLAH BEN DE HASTALIKLARIM OLSA DAHİ NAMAZIMA BÖYLE DEVAM EDERİM.'' DERDİM VE BABAMA HAYRANLIKLA BAKARDIM. İMRENİRDİM.

5 KARDEŞİN İÇİNDE BENİ ÇOK SEVER(miş). ( ah şu -miş' li cümleler nasıl can yakıyor bir bilseniz! ). BİLİRDİM BENİ SEVDİĞİNİ. İNSAN ANLAMAZ MI HİÇ KENDİSİNİ SEVENİ! 

AMA BABA İDİ YA O; DUYGULARINI İFADEDE ANNEDEN BİR ADIM GERİDE KALACAKTI YA; HEP Bİ AĞIRLIĞI VARDI. E KOLAY DEĞİL, DOĞU KÜLTÜRÜ İLE YETİŞMİŞTİ VE BİZİ DE ÖYLE YETİŞTİRMİŞTİ. İYİ Kİ DE ÖYLE OLMUŞ! ZİRA BABADIR EVİN DİREĞİ VE GÜVENİ. 

HİÇ UNUTMAM, BEN ORTAOKULDA İKEN KATILDIĞI BİR VELİLER GÜNÜ TOPLANTISINDAN DÖNÜŞÜNÜ DÖRT GÖZLE BEKLİYORDUM. ÇOK BAŞARILI BİR ÖĞRENCİYDİM VE ÖĞRETMENLERİM KUVVETLE MUHTEMEL BENİ BABAMA ÖVECEKLERDİ YA, BABAM BENİMLE GURUR DUYACAKTI YA, ONUN DİLİNDEN DUYMAK İSTİYORDUM BUNLARI. DERKEN YOLUN UCUNDAN GÖRÜNDÜ RAHMETLİ BABAM. KOŞA KOŞA GİTTİM YANINA, KÜÇÜK KARDEŞİMİN DE ELİNDEN TUTMUŞUM Bİ YANDAN... GELDİ VE YAPTIĞI TEK AÇIKLAMA ŞU OLDU: ''ÖĞRETMENLERİN, 'İYİ BİR ÖĞRENCİ AMA ÇALIŞMAYA DEVAM ETSİN.' DEDİLER.''

DÜŞÜNÜN BENDEKİ ŞOKU :) AMA BUNU BİLE ''EN KIYMETLİ HAZİNELERİM SANDIĞIM''DA SAKLIYORUM.

HANİ Bİ DİZİ FİLMDE DEDİLER YA: ''İNSANIN BABASI ÖLÜR MÜ HİÇ!'' ve TV' DE BABALAR GÜNÜ İÇİN DÖNEN BİR REKLAMDA DİYOR YA: ''Hangi navigasyon sistemi babandan daha iyi yol gösterebilir?''  AYNEN ÖYLE!..

RAHMETLİ BABAM, SENİ ÇOK SEVİYORUM!

EY YÜCE RABBİM, BANA BÖYLE BİR BABA NASİP ETTİĞİN İÇİN SANA ŞÜKÜRLER OLSUN!

VE -belki tuhafınıza gidecek ama- BABAMI BENDEN ALDIĞI İÇİN DE RABBİM' E ŞÜKÜRLER OLSUN. 

O(C.C.) Kİ BANA ve AİLEME REVA GÖRDÜ BUNU; ACILARDIR İNSANI OLGUNLAŞTIRAN ve İNSANIN, ACI ÇEKENİ MAKBULDÜR. 

VE KİM BİLİR BELKİ DE BU VESİLEYLE EŞİME DAHA BAĞLI OLACAĞIM ve ÇOCUKLARIMA DAHA İYİ BİR EĞİTİM ve AİLE KÜLTÜRÜ VERECEĞİM.

2 SENE ÖNCE YAZMIŞ OLDUĞUM YAZIMI TEKRAR OKUDUM DA, BABA EV TERLİĞİ ...

YAZARIM, DAHA ÇOOOK YAZARIM, BİN HİSSEDER BİN YAZARIM.

CUMANIZ HAYIRLI OLSUN.

SEVGİLERİMLE...