Caaanım Kitaplar

Sizlerle tanıştırmak istediğim kitaplar var.

Ben de onlarla bu yaz tanıştım.

Basım yılları çok eski olanlar var içlerinde.

Sayfalar, eski kitapların saman sarısından.

Bu yaz köye gidişlerimin birinde, komşumuzda misafirlikte iken TV dolabında gördüm aşağıdaki kitaplardan birini. 

Elime aldım, inceledim. Çok eski olması ilgimi çekti.

İlgilendiğimi gören komşu kızı,  böyle kitaplarda elinde çok olduğunu söyledi ve ricam üzerine elindeki diğer kitapları da getirdi. Şaşırdım.

Hikaye şuymuş:

Başka bir komşu tam 3 çuval kitap getirmiş liseli komşu kızıma. İçlerinde ansiklopediler, dil sözlükleri, dil kitapları, hikaye kitapları, romanlar, vs olan bolca kitap. 

Ancak ne acıdır ki komşu kızım sadece aşağıdakiler ve bir kaç tane daha olmak üzere sadece bir kaç kitabı almış, gerisini yakmış. Bunu duyunca içim cız etti, çok üzüldüm.

Neden bunu yaptığını sordum. Hepsini okumak istemediğini söyledi.

İyi ama başkasına veya kendi okuluna bağışlayabileceğini söyledim. Yanıt vermedi.

İstediğim kitapları alabileceğimi söyleyince çok sevindim ve aşağıdaki kitapları aldım.

Bunlar, İngilizce olanlar.

Bazıları sırf alıştırma kitabı ve seviyeleri çok düşük, bazıları ise kelime çeşitliliği bakımından beni zorlayacak türden. Yıllardır kullanmadığım, körelen İngilizceme merhem olmalarını ümit ediyorum.

Bunlar da Türkçe olanlar. Eski yılları çağrıştırıyorlar, değil mi?

Ve bu da, Ara Güler' in çektiği 1954 tarihli bir Eminönü fotoğrafı.

Kitapların hiçbirini henüz okuyamadım. Lakin kıymetlilerim olarak kitaplığımda yer ettiler.

Hem elden ele dolaşıp, çuvallarda depolanıp bana ulaştırıldılar ya gözümdeki yerleri farklı.

Sanki öksüz veya yetim çocuklara sahiplik ediyormuşum gibi.

Bu arada bu kitaplarla ilgili ilginç bir durum da şudur benim nezdimde: 

Bu yaz kitaplığımı ciddi anlamda boşalttım. Dünyevi malların biriktirilmesine karşıyım, söz konusu olan şey kitap olsa bile. Hep kurduğum, kendi evimde duvardan duvara kitaplık hayali beni hayal olarak mutlu etse de uygulamada bunun gereksizliğine karar verdim. Okuduğum kitaplar bende durdukça tekrar tekrar okumayacağıma ve kitaplar durdukları yerde hiç bir işe yaramayıp sadece eskiyeceklerine göre hayallerim sıralamasında  ilk sırada yer alan hayırlı insan olma, başka insanlara -özellikle ihtiyaç sahiplerine- yardım etme hayalim daha ağır bastı. Bunun üzerine 3 koca çanta dolusu kitabı Trabzon' da yeni kurulan Sosyal Bilimler Lisesi' nin boş kütüphanesine bağışladım. Böylece liseli, genç, taze beyinlerde yer edecekti kitaplarım ve daha yararlı olacaklardı. Haa bunu yaparken de içim titredi ama şöyle teselli buldum. '' Ben bu kitapları iyi bir niyetle veriyorsam, mutlaka bana başka bir yerden başka kitaplar gelecek.'' dedim ve akabinde, köyde kitap sahibi olma hadisesini yaşadım. Elhamdülillah. 

O gün ağzım kulaklarımdaydı ( kitapları bağışladığımda da, köyden kitap sahibi olduğumda da :) ).

Not: Okuduğum bütün kitapları bağışlamadım. Kitaplığımda mutlaka yer etmesi gerektiğini düşündüklerim hala kitaplığımda.